Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Nunc agendum est subtilius. Duo Reges: constructio interrete. Maximus dolor, inquit, brevis est. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane.
- Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
- Bork
Quam ob rem dissentientium inter se reprehensiones non sunt vituperandae, maledicta, contumeliae, tum iracundiae, contentiones concertationesque in disputando pertinaces indignae philosophia mihi videri solent.
- Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
- Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?
- Bork
- Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.
- Hunc vos beatum;
- Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
- Bork
- Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?
- Disserendi artem nullam habuit.
- Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit;
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quae est igitur causa istarum angustiarum? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Et quod est munus, quod opus sapientiae? Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Hos contra singulos dici est melius. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Est, ut dicis, inquam. Cur, nisi quod turpis oratio est? Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Nescio quo modo praetervolavit oratio.