Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Tu quidem reddes; Duo Reges: constructio interrete. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Bonum incolumis acies: misera caecitas.

Nam quod ait sensibus ipsis iudicari voluptatem bonum esse,
dolorem malum, plus tribuit sensibus, quam nobis leges
permittunt, cum privatarum litium iudices sumus.

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est
rogatione, P.

Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?
Num quid tale Democritus?
Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.

Nos beatam vitam non depulsione mali, sed adeptione boni iudicemus, nec eam cessando, sive gaudentem, ut Aristippus, sive non dolentem, ut hic, sed agendo aliquid considerandove quaeramus.

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Bonum integritas corporis: misera debilitas. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Hoc non est positum in nostra actione. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Ita credo.: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Bork: Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.
Quo igitur, inquit, modo?: Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Bork: Reperiam multos, vel innumerabilis potius, non tam curiosos nec tam molestos, quam vos estis, quibus, quid velim, facile persuadeam.
Nihil sane.: Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
Hic ambiguo ludimur.: Bork

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Dici enim nihil potest verius.
Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est;
Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest.
Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Eaedem res maneant alio modo. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.