Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Duo Reges: constructio interrete. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Facillimum id quidem est, inquam. Summae mihi videtur inscitiae. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.

Sullae consulatum?: Efficiens dici potest.
Immo alio genere;: Paria sunt igitur.
Bork: At eum nihili facit;
Quonam, inquit, modo?: Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
An tu me de L.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Vides igitur te aut ea sumere, quae non concedantur, aut ea, quae etiam concessa te nihil iuvent. Cur id non ita fit? Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Si longus, levis.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Quarum adeo omnium sententia pronuntiabit primum de
voluptate nihil esse ei loci, non modo ut sola ponatur in
summi boni sede, quam quaerimus, sed ne illo quidem modo, ut
ad honestatem applicetur.

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene
noris.

Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;

Quid iudicant sensus? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque ego pluribus verbis, illi brevius secundum naturam vivere, hoc iis bonorum videbatur extremum.