Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quae est igitur causa istarum angustiarum? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Bork: Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
Si longus, levis.: Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam.
Quonam, inquit, modo?: Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Bork: Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Tu quidem reddes;: Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?
Quid enim?: Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.

Quare conare, quaeso.

Duo Reges: constructio interrete. Respondeat totidem verbis. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Voluptatis causa, etiam si eam non consequare, aut non dolendi, etiam si id assequi nequeas, aut eorum, quae secundum naturam sunt, adipiscendi, etiam si nihil consequare.

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?
Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?
Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Itaque earum rerum hic tenetur a sapiente delectus, ut aut
reiciendis voluptatibus maiores alias consequatur aut
perferendis doloribus asperiores repellat.

Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus.

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;
Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae.
Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia.

Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?