Quae cum dixisset, finem ille.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nos commodius agimus. Duo Reges: constructio interrete. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Nihil ad rem! Ne sit sane;

Omnes, qui non sint sapientes, aeque miseros esse, sapientes
omnes summe beatos, recte facta omnia aequalia, omnia
peccata paria;

An, si id probas, fieri ita posse negas, ut ii, qui virtutis
compotes sint, etiam malis quibusdam affecti beati sint?

Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur.
Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Quare ad ea primum, si videtur; Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Haeret in salebra.: Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.
Quo tandem modo?: Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
Paria sunt igitur.: At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit;
Iam contemni non poteris.: Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Bork: Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem.
Falli igitur possumus.: Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii.

In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. An nisi populari fama?

Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur.
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas?