Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Bork Duo Reges: constructio interrete. Quid enim possumus hoc agere divinius? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Si alia sentit, inquam, alia loquitur, numquam intellegam quid sentiat; Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Hunc vos beatum;

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut [redacted]tus Peducaeus, [redacted].

Quid adiuvas?

Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?

Istic sum, inquit.

Magna laus.

Venit ad extremum;

Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Cur iustitia laudatur?

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Bork

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

1. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere;
2. Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
3. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus?

Ex quo intellegitur idem illud, solum bonum esse, quod
honestum sit, idque esse beate vivere: honeste, id est cum
virtute, vivere.

Sin est etiam corpus, ista explanatio naturae nempe hoc
effecerit, ut ea, quae ante explanationem tenebamus,
relinquamus.

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Quae cum essent dicta, discessimus. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. A mene tu?

Nam sunt et in animo praecipua quaedam et in corpore, quae cum leviter agnovit, tum discernere incipit, ut ea, quae prima data sunt natura, appetat asperneturque contraria.

• Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.
• Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.