Si quae forte-possumus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Duo Reges: constructio interrete. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Et ego: Piso, inquam, si est quisquam, qui acute in causis videre soleat quae res agatur. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam.

• Tollenda est atque extrahenda radicitus.
• Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia.
• Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
• Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter.
• Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.

Audeo dicere, inquit.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Recte, inquit, intellegis.

An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Eam stabilem appellas.

Ille igitur vidit, non modo quot fuissent adhuc philosophorum de summo bono, sed quot omnino esse possent sententiae.

Reguli reiciendam;

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Quid interest, nisi quod ego res notas notis verbis appello, illi nomina nova quaerunt, quibus idem dicant? Tum mihi Piso: Quid ergo?

Cur iustitia laudatur? Quae cum essent dicta, discessimus. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quod quidem nobis non saepe contingit. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

1. Sed in ceteris artibus cum dicitur artificiose, posterum quodam modo et consequens putandum est, quod illi §pigennhmatikÒn appellant;
2. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus;

Hominum non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa
nudantium, sed eorum, qui grandia ornate vellent, enucleate
minora dicere.

Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni
ipsi nescio quem illum anteponebas?