Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Facillimum id quidem est, inquam. Quis negat? Quis enim redargueret? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. ALIO MODO. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Ac tamen, ne cui loco non videatur esse responsum, pauca etiam nunc dicam ad reliquam orationem tuam.
Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Beatus sibi videtur esse moriens.
Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint.

Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Mihi enim satis est, ipsis non satis.
Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere.

Video enim et magnos et eosdem bene longinquos dolores, quorum alia toleratio est verior, qua uti vos non potestis, qui honestatem ipsam per se non amatis.

Duo Reges: constructio interrete.

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Bork: Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Cur haec eadem Democritus?: Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.

Nobis enim ista quaesita, a nobis descripta, notata,
praecepta sunt, omniumque rerum publicarum reetionis genera,
status, mutationes, leges etiam et instituta ac mores
civitatum perscripsimus.

Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior,
philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Si enim ad populum me vocas, eum. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?