Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Ampulla enim sit necne sit, quis non iure optimo irrideatur, si laboret? Duo Reges: constructio interrete.

Bork: Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.
Poterat autem inpune;: Sed ad illum redeo.
Negare non possum.: Ac tamen hic mallet non dolere.

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.
Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

Etiam inchoatum, ut, si iuste depositum reddere in recte factis sit, in officiis ponatur depositum reddere;

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam:
Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium
fuisse virum.

Possumusne hic scire qualis sit, nisi contulerimus inter
nos, cum finem bonorum dixerimus, quid finis, quid etiam sit
ipsum bonum?

Bork Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Nos commodius agimus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?